Η εφηβεία αποτελεί μία μεταβατική περίοδο από την παιδική ζωή στην
ενηλικίωση. Είναι μία περίοδος ραγδαίων ορμονικών, σωματικών και
κοινωνικών αλλαγών η οποία καλεί όλη την οικογένεια σε
επαναδιαπραγμάτευση των ρόλων και των σχέσεων μεταξύ των μελών. Η
περίοδος αυτή μπορεί να είναι πολύ αγχογόνα για έναν έφηβο καθώς καλείται
να επαναδιαπραγματευτεί τον εαυτό του συνολικά απέναντι σε πολλές
αλλαγές και στην επικείμενη ανεξαρτησία του. Οι έφηβοι συχνά δυσκολεύονται
με την δόμηση της νέας τους ταυτότητας ως ενήλικες και καλούνται να
αντιμετωπίσουν ζητήματα όπως ή νέα εικόνα του σώματος και η αναδυόμενη
σεξουαλικότητα τους, νέες μορφές κοινωνικών σχέσεων και νέες τροπές στις
ήδη υπάρχουσες σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους. Έρχονται
αντιμέτωποι με νέες ευθύνες και υποχρεώσεις ενώ καλούνται να λάβουν
αποφάσεις αναφορικά με το μέλλον τους και την επαγγελματική τους πορεία.

Η ψυχοθεραπευτική συνάντηση στην εφηβική ηλικία μπορεί να παρέχει ένα
ασφαλές πλαίσιο υποστήριξης στην προσπάθεια δόμησης της νέας ενήλικης
ταυτότητας ως προς:

1. την αναγνώριση, διαχείριση και ωφέλιμη έκφραση των συναισθημάτων
όπως άγχος, φόβος και θυμός
2. την παρατήρηση και ενεργητική κατανόηση της συμπεριφοράς
3. την διαχείριση των σχέσεων με τους σημαντικούς άλλους,
4. την μετάβαση από την γονική προστασία στην αυτονομία
5. την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης
6. την αξιοποίηση του δυναμικού του ατόμου για την λήψη αποφάσεων
και αντιμετώπιση προβλημάτων
7. την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση

Η ψυχοθεραπεία παιδιών και εφήβων που εφαρμόζεται στο Ανεμόπτερο
βασίζεται στην Συστημική Προσέγγιση η οποία λαμβάνει υπόψιν το άτομο ως
μέρος ευρύτερων συστημάτων στα οποία ανήκει. Η συμπεριφορά που παιδιού
και του έφηβου εξετάζεται και αναλύεται στα πλαίσια των συστημάτων που το
περιβάλλουν όπως είναι η οικογένεια, το σχολικό περιβάλλον, οι κοντινοί άλλοι
κ.α.. Επομένως, για την υποστήριξη τους κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική η
συνεργασία με την οικογένεια. Η ψυχοθεραπεία δεν αποτελεί εκπαίδευση σε
έτοιμες λύσεις και πρότυπα συμπεριφοράς, αλλά στοχεύει στην εξερεύνηση
των μοτίβων αλληλεπιδράσεων μέσα στην οικογένεια που σχετίζονται με την
συμπεριφορά του παιδιού ή του εφήβου που εντοπίζεται ως «προβληματική»
και στην αλλαγή/προσαρμογή τους με τρόπους που αρμόζουν καλύτερα στο
κάθε οικογενειακό πλαίσιο.